بررسی ارتباط لیپیدها،‏‏ لیپوپروتئین‌ها و لیپوپروتئین-آ با ابتلا به‌بیماری‌عروق‌کرونر

چکیده مقدمه: بیماری عروق کرونر عامل اصلی مرگ و میر در بسیاری از جوامع از جمله در ایران است. مناسب‌ترین راه برای مقابله با آن شناخت و تعدیل عوامل خطرساز آن است. هدف: هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه لیپیدها، لیپوپروتئین‌ها و لیپوپروتئین-آ [Lp(a)] در مبتلایان به بیماری عروق کرونر و افراد شاهد مراجعه‌کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق یزد بوده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مقایسه‌ای بوده و به صورت مقطعی در سال 1383 در مرکز تحقیقات قلب یزد انجام شده است. صد نفر(37 زن و 63 مرد) دچار بیماری عروق کرونر و 92 نفر (58 زن و 34 مرد) بدون عارضه کرونر به عنوان شاهد انتخاب شدند. غلظت کلسترول تام، تری‌گلیسرید و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سنگین (HDL-C) در سرم ناشتا بلافاصله پس از تهیه نمونه با روش‌های معمول آزمایشگاهی و Lp(a) Apo-A1 و Apo-B100 به روش الکتروایمونواسی اندازه گیری شد. از آزمون‌های آماری، t–test برای مقایسه لیپیدها و آپولیپوپروتئین‌ها و U -test برای مقایسه Lp(a) در دو گروه بکار رفت. نتایج: کلسترول تام و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سبک (LDL-C) در بیماران ( به ترتیب 22735 mg/dl و 14740 mg/dl) بیش از افراد شاهد (به ترتیب 20854, p=0.009 و 12739, p=0.002) بود. در دو گروه بین تری‌گلیسرید، HDL-C و Apo-A1 اختلاف معنی‌دار نبود ولی Apo-B100 در بیماران (1.250.40 g/L) به‌طور معنی‌دار بالاتر از گروه شاهد ( 1.130.36, P=0.033 ) بود. Lp(a) در گروه بیمار بالاتر از گروه شاهد بدست آمد ولی این اختلاف تنها در زن‌ها معنی‌دار بود (P=0.016 ). نتیجه‌گیری: کلسترول و لیپوپروتئین‌های غنی از کلسترول همراهی بیشتری با بیماری عروق کرونر دارند. ممکن است که این لیپید و لیپوپروتئین‌های ناقل آن عوامل خطرساز مؤثرتری در برخی از نواحی ایران باشند.